Nog acht weken. Acht weken tot het moment waarop we in het vliegtuig stappen en definitief vertrekken naar Spanje.
Een droom die jarenlang heeft geleefd, komt nu zo dichtbij dat het af en toe bijna onwerkelijk voelt. Maar de eindstreep is in zicht, en het aftellen is officieel begonnen.
De afgelopen maanden stonden in het teken van plannen maken, keuzes afwegen en vooral heel veel regelen. En nu breekt de fase aan waarin alles samenkomt. Waarin de lijstjes steeds langer lijken te worden en de dagen juist steeds korter aanvoelen.
We zijn volop bezig met het uitzoeken van spullen. Wat gaat er mee? Wat blijft achter? Wat verkopen we? En wat mag naar de kringloop? We willen zo licht mogelijk verhuizen, en dat betekent keuzes maken. Veel keuzes. Het is gek hoeveel spullen je ongemerkt verzamelt, en hoe bevrijdend het is om op te ruimen en afscheid te nemen van het overbodige.
Naast het inpakken zijn we druk met het regelen van alle praktische zaken. Documenten voor de verhuizing, het uitschrijven bij de gemeente, het aanvragen van Spaanse papieren, verzekeringen en belastingzaken. En dan zijn er ook nog de voorbereidingen voor de vlucht en reis zelf, die we niet alleen met ons zoontje Diego maken, maar ook met onze kat Guapa. Dat brengt z’n eigen uitdaging met zich mee: van speciale reistassen tot dierenartsbezoeken en papierwerk.
Tussendoor proberen we ook bewust stil te staan bij alles wat we hier in Nederland nog mogen beleven. Diego viert binnenkort zijn laatste verjaardag op Nederlandse bodem. Dat voelt speciaal. En dubbel. Het wordt een dag vol taart, slingers, blije kindergezichtjes en een tikkeltje weemoed. Want het is een afscheid van een hoofdstuk, ook al begint er straks een prachtig nieuw verhaal.
We organiseren ook een afscheidsfeest. Niet te groots, maar wel met iedereen die ons lief is. Familie, vrienden, mensen die ons op weg hebben geholpen of gewoon altijd zijn blijven aanmoedigen. Het wordt een moment om herinneringen te delen, te lachen, te huilen, maar vooral om even stil te staan bij iedereen die we zo liefhebben.
Het is veel. Alles loopt door elkaar: emoties, taken, verwachtingen, enthousiasme, stress. En toch voel ik ook rust. Omdat ik weet dat we hier zelf voor gekozen hebben. En omdat ik mijn werk als VA zo heb ingericht dat het past bij dit leven. Geen 9-tot-5, geen vaste kantoordagen, maar vrijheid, flexibiliteit en werk dat ik met liefde doe, zelfs tussen de verhuisdozen en verfklussen door.
Want ja, deze week vliegen we ook nog even op en neer naar Spanje. Om de badkamer uit te kiezen, de laatste verfklussen af te ronden en de planning voor de volgende fase af te stemmen. Volgende week wordt de badkamer geplaatst, en langzaam maar zeker krijgt ons huis daar steeds meer vorm. Het wordt echt. Het is echt.
Nog acht weken. Acht weken vol regelen, afronden en afscheid nemen. Maar ook acht weken waarin ik mijn werk met trots blijf doen. Omdat ik weet dat ik ondernemers help om tijd en rust te winnen, precies wat ik zelf nu ook zo waardevol vind.
Dankbaar, een tikje overprikkeld, maar vooral: ontzettend blij dat dit ons pad is. Op naar Spanje.
Reactie plaatsen
Reacties